Burada güneş yıl uzunluğu parlıyor…

Beni bu sefer yola çıkaran termal şifa sevdam. Mersin’in Mescitli Köyü’nden 9 bin yıldır şifalı sular çıkıyor. Roma devrinden kalma Mozaikli Hamam kükürtlü suyuyla meşhur. Yerelde bilinen bu suların şifası, bölgeye kurulan 5 yıldızlı turistik bir otelle dünya çapında kıymetini duyurma fırsatı buluyor. Mersin İçmeler’de, 450 dönüm arazi içindeki BN Hotel Thermal&Wellness, resort ve termali bir ortada sunan, tabiatla iç içe, büyük bir kompleks. Yemyeşil meyve bahçelerinin ortasından varıyoruz otele. Ödülleriyle karşılıyor bizi. QM Tourism Awards’dan Türkiye’nin en uygun QM SPA&Wellness Luxury mükafatını, Travelers’ Choise 2023’ten ise Tripadvisor Travelers’ Choice mükafatını almışlar bu yıl. Bu kadar kısa müddette alınan mükafatlar ve talep sayesinde yatırımın büyümesine karar verilmiş. Yoga ve wellness kampları için hazırlıklar başlamış. Yoga stüdyoları ve bungalov tipi konaklama seçenekleriyle daha da kapsamlı hale getiriliyor. Böylesine büyük ve hoş bir bahçenin, bu sessiz, huzurlu ortamın pahasını buluyor olmasına çok seviniyorum.

BN Hotel Thermal&Wellness

Odaya yerleşir yerleşmez soluğu SPA’da alıyorum. Ruhen ve bedenen dinlenmeye hazırım. Termal havuzlarda doğal kaynağından gelen su, rastgele bir karışıma uğramadan mineral zenginliğini koruyor. Bu şifalı suların romatizma, deri, kalp üzere birçok hastalığa da düzgün geldiği söyleniyor. Otelin açık havuzu ve aquapark’ı da çocuklu aileler için çok eğlenceli. SPA merasimim tüm modumu değiştiriyor. Yaz mevsimini uygunca hissettiren Akdeniz güneşinin altında otelin bahçesine hakikat yürüyoruz. Şeftali, kayısı ve erikleri kısmından toplayıp yiyoruz. Otelin mutfağından çıkan lezzetler, kendi topraklarında yetişen zerzevat ve meyvelerle hazırlanıyor. Her şey çok taze.

SPA’da güzelce dinlenince çevreyi gezmek için birinci durağımız tabiat mükemmeli Cennet Cehennem Obrukları oluyor. İsimlerini çok duymuş ve daima merak etmişimdir. Hayalimde bakir bir tabiatta, şiddetli yolları aşıp ulaşılan mistik bir yer canlanmıştı… Gerçekte çok da güçlü olmayan bir yolu var fakat mistikliği konusunda yanılmamışım. Müze Kart’la giriyoruz. Milyonlarca yıl evvel mağaraların tavanlarının çökmesi sonucu oluşmuş bu obruklar. İçine merdivenle inilebilen, en tabanında de bir mağara olan kısım Cennet, yalnızca seyir terasından bakabildiğimiz Cehennem.

Cennet Çukuru

Önce Cehennem tarafına gidiyoruz. Cam terastan geçerken tüylerim ürperiyor. Kalp atışlarım hızlanınca gözlerimi kapatıp arkadaşlarımın koluna girerek bakmadan yürüyorum. Derinliği 128 metre olan obruk nitekim ürkütücü. Terasta karşılaştığımız bir çift, yıllar evvel buraya nasıl indiklerini anlatıyor. Evvelden dağcılık ekipmanıyla inenler oluyormuş. Cehennem Çukuru’nun Sicilya’daki Etna Yanardağı ile de bir bağı var. Yunan Mitolojisi’ne nazaran Zeus, alevler kusan yüz başlı ejderha Typhon’u burada yaptıkları bir arbedede yener. Onu sonsuza dek Etna Yanardağı’nın altına kapatacaktır. Öncesinde bir mühlet bu Cehennem Çukuru’na hapseder.

Cehennem’i doruktan izleyip gereğince tüylerimiz ürperdikten sonra istikametimizi Cennet’e çeviriyoruz. Cennet’te biraz içimiz açılır diye beklerken 452 basamaklı bir merdivenle karşılaşıyoruz. Neyse ki asansör var. Asansörü dönüşe bırakarak merdivenlerden iniyoruz. Biraz sıkıntı olsa da etrafı izleyip kuş seslerini dinleyerek inmek yeterli hissettiriyor. Derinliği 70 metre. Tabanın güneyinde 200 metre uzunluğunda ve en derin noktası 135 metre olan bir mağara var. Mağaranın girişinde Meryem Ana Kilisesi çıkıyor karşımıza. Tarihi MS 5’inci yüzyıla dayanıyor.

Narlıkuyu

AKVARYUM ÜZERE KOYLAR

Cennet Cehennem Obrukları’nı ziyaret edenler Şeytan Deresi Vadisi’nde dik bir yamaçtaki Adam Kayalar’ı, şifalı havasıyla Astım Mağarası ve Helenistik periyottan kalan Uzuncaburç Antik Kenti’ni de geziyor. Biz çok acıktığımız ve biraz da deniz havası almak istediğimiz için bu noktaları daha sonra gezmek üzere bırakıp Narlıkuyu’ya gidiyoruz. Narlıkuyu, Mersin’in Silifke ilçesine bağlı hoş bir kıyı beldesi. Tarih boyunca kıymetli bir liman kenti olmuş. O denli hoş bir koyu var ki sakinliğine, akvaryum üzere denizine, oturduğum yerden izlediğim balıkçı teknelerine hayran kalıyorum. Ada havası var Narlıkuyu’da. Koyu çevreleyen balık restoranları biraz daha ihtimamlı olsa; mesela tüm restoranlarda plastik yerine ahşap masalar, sandalyeler kullanılsa buranın çok daha alımlı bir yer haline geleceğinden eminim. Hem yemek yiyebileceğiniz hem de neredeyse oturduğunuz sandalyeden denize atlayabileceğiniz böylesine hoş bir koyu her yerde göremezsiniz. Yemek için Akyar Koyu’nda Cemal’in Yeri’ne gidiyoruz. Muhteşem!

BN kahvaltısı

Masamızın baş tacı bölgenin meşhur balığı lagos. Izgarada pişen balık, iri kesimlere bölünerek servis ediliyor. Karides güveç, kalamar, tüm sıcak ve soğuk mezeler çok lezzetli fakat favorim sarımsak, limon ve maydanoz sosuyla lezzetlendirilmiş anne patatesi ve salata oluyor. Burada yaşasam müdavimi olurum.

Akyar Koyu

EFSANELERE BAHİS OLAN KALE

Burada görmenizi önereceğim son durak, Kız Kalesi. Yaklaştıkça denizin ortasında tüm ihtişamıyla beliriyor. Kaleyi hem gündüz hem de akşam ışıklandırmalarıyla birlikte görme talihim oluyor. Her ikisi de harika. Bilhassa günbatımında gökyüzü kızıla bürünürken denize yansıyan imajı büyüleyici… Kaleyle ilgili en bilindik efsane, bir hükümdarın kızı için bir kâhine gitmesiyle başlar. Kral çok sevdiği kızının bir yılan tarafından sokulup öldürüleceğini öğrenir. Onu inançta tutabilmek için bu kaleyi yaptırır. Kaledeki kızına bir sepet üzüm gönderdiğinde de maalesef kehanet gerçekleşir. Sepete bir yılan saklanmıştır zira… Kale karaya yalnızca 600 metre uzaklıkta. Yüzerek ya da deniz bisikleti kiralayarak ulaşabiliyorsunuz.

Uyku nedir bilmeyen bir orman ve delta

Bir tabiat tarihi müzesine gittiğimizde çeşitli bölgelerin öne çıkan kültürel ve doğal bedellerine yönelik eserler görürüz. Müzededirler ve de müzeliktirler! Zira muhtemelen birçok ya kalmamıştır
ya çok azdır ya da bilinmeyen gizli olduğu için görmek mümkün değildir. Hani deriz ya az bulunur ve farklı manasında ‘tam müzelik’ diye. İşte Güney Amerika tam manasıyla açık bir müze. Üstelik hoş bir müzeye girdiğimizde bizde oluşan o hayret hissini da hesaba katarak söylüyorum. İşte bu türlü az kalmış alanlardan biri Ibera Ulusal Parkı. İsmi ulusal park olsa bile kendi aslında bir Amazon havzası deltası. Üstelik alanın öyküsünün gerisinde yalnızca biyolojik çeşitlilik de yok. Hususun ucu angus sığırlarına ve şu bizim ünlü Arjantin bifteğine kadar dayanıyor.

YILDIZLAR YERYÜZÜNE İNMİŞ

Hatırı sayılır ölçüde bölgeye gerek seyahat gerekse araştırma için gitmiş biri olarak Ibera’da yaşadığım tecrübesi rahatlıkla listede üst sıralara koyabiliyorum. Gelelim nedenine… “Orada dur, buraya bak” derken alana ulaşmak geceye kaldı ve yol bayağı deltanın içinden geçiyor… Etrafta çok fazla aydınlatma da yok; yıldızları ve küçük sürprizimizi saymazsanız. Yol uzayınca ve bünyeye uyku etki etmeye başlayınca, yolda ışıklar görmeye başladığımı sandım. Bir, iki derken dinlenmek için dışarı çıktığımda, uykusuzluk emaresi sandığım ışıkların etrafımı saran ateşböcekleri olduğunu anladım. Yıldızlar yeryüzüne inmiş, her tarafımda dans ediyordu adeta. Lakin tahminen milyonlarcası! Bu görsel şölene Ibera’nın kurbağalarının başı çektiği gece orkestrası da katılınca olağanüstünün fevkinde bir ana şahit olma fırsatı yakaladım. Uyku nedir bilmeyen bir orman ve delta!

Biyolojik çeşitliliğin nasıl bir düzeyde olduğunu o vakit yine idrak ettim. Canlı cinslerini de kapsayan bu zenginlik, daha fazlasını görünceye kadar onunla sınırlıymış üzere gelir bize. Lakin ne vakit Amazon üzere bir yere gitsek ‘Bugüne kadar bir şey görmemişim’ kanısı gelir konar aklımıza. Üstelik belgesellerde yıllar boyunca seyretsek bile… Bu kadar biyolojik çeşitlilik dedik, nelermiş bunlar, biraz ayrıntıya girelim…

Parkın gözdesine gelmeden evvel timsahlardan kelam etmek gerekiyor. Bizler üzere doğal alanlarda rahat rahat yürümeye alışmış coğrafyanın insanları için parkın çabucak her yerinde karşınıza çıkabilecek timsahlar, katiyetle dikkatinizi ziyadesiyle çekecek. Birçok vakit hareketsiz bir halde durduklarından bilhassa fotoğraf çekme sıkıntısında olanlar için ülkü canlılar. Bununla birlikte park içinde yükseltilerek inançlı hale getirilmiş yürüyüş yolları dışına çıkmayı önermiyorum. Objektif dostu bir öteki simge canlı kapibaralar. Parkın her yerinde dolaşan bu canlılar çok fotojenik. Üstelik ailece bayram gezmesine çıkmış üzere, süslü halleriyle ortalıkta arzı endam ediyorlar.

Armadillo’yu unutmamak lazım. Çünkü belgesellerin en ilgi alımlı canlılarından biri ve parkta görülebilecek en hoş cinsler ortasında. Bir de maymunlar var. Ibera Deltası’nda yüklü olarak bir tıp maymun olsa da meraklıları için etraftaki ormanlarda farklı tipler de görmek mümkün. Bunun dışında çok sayıda pampa geyiği üzere göğüslü canlı var.

Bitki meraklıları için, tek tek tıp söylemenin büsbütün anlamsız olduğu Amazon Havzası tek sözle biricik. Ağaçların üzerinde yaşayan orkide tipleri de son derece ilgi alımlı. Kuşlara baktığımızda yalıçapkınları, elbette ‘kolibri’ler öteki isimleriyle sinekkuşları ve tyrant’lar (Alectrurus risora) özel bir yere sahip. Güney Amerika’nın devekuşları olan rhea’lar da alanda görülebilecek özel çeşitler ortasında. Tüm bunların yanında biyolojik çeşitlilik kelam mevzusuysa piramidin en üstündeki yırtıcıların ve elbette büyük kedilerin yeri bir öbür oluyor. Neden mi kelam ediyorum? Elbette jaguarlardan!

KRAL KÖYÜNE GERİ DÖNDÜ

Alanın öyküsünün başrollerinden biri jaguar. Üstelik yalnızca cazibeli ve gizemli bir canlı olduğundan değil. Çünkü alan neredeyse yok olmak üzereyken kurtarılıyor. Angus sığırları da ana aktörler ortasında. Arjantin bilhassa sığır yetiştiriciliğinde dört mevsim yeşil ot bulunabilen, global ölçekte kıymetli bir ülke. Bunda Amazon Havzası’nın tesiri var. Ülkemize kadar ulaşan angus sığırları ve tekrar son derece meşhur Arjantin bifteği hepimizin malumu. Bununla birlikte yüksek sayıda sığır yetiştirmek için çok ölçüde ormandan arınmış çayırınız olması gerekiyor. Bu da neredeyse büsbütün Amazon ormanlarıyla kaplı Orta ve Kuzey Arjantin’in ormansızlaşması ve özel mülkiyete geçmesi sürecini doğuruyor.

Ormanlarla birlikte orman içi deltalar üzere sulak alanlar da tarım ve meralara dönüyor. Ülkemizde de gördüğümüz, aşina olduğumuz bir durum. İşte Arjantin’de bu durumu jaguar değiştiriyor. Çünkü bu efsanevi canlı üstte değindiğim olumsuz süreç sonucunda bir devir bölgede yok oluyor. Sonrasında yürütülen çok sayıda muhafaza projesi kapsamında, evvel alanın özel mülklerden alınması, yine restore edilmesi ve jaguarın alana tekrar yerleştirilmesiyle kral köyüne geri dönüyor.

YENİDEN VAR EDİYOR

Bu ortada kelamını ettiğim alanlar 3-5 beş hektar değil. Günümüzde korunan alan 150 bin hektar, toplam doğal alan da 758 bin hektar civarında. 2007’de başlayan tekrar yabanlaştırma (rewild) programı kapsamında jaguarın yanında, büyük karınca yiyen (Myrmecophaga tridactyla), büyük susamuru (Pteronura brasiliensis) ve yeniden bir kedi tipi olan ocelot (Leopardus pardalis) eski ömür alanlarına geri döndürülüyor. Çok sayıda kuş ve öteki canlı da süreç içinde geri geliyor. Münasebetiyle ikonik bir canlı olan jaguar kendiyle birlikte birçok çeşidi ve elbette eşsiz Ibera Deltası’nı tekrar var ediyor. Günümüzde hâlâ vakıf ve derneklerin müdafaa ve tekrar yabanlaştırma çalışmaları devam ediyor.

Biyolojik çeşitliliğin yanında kültürel zenginlik ulusal parkın etrafındaki köylere gittiğinizde çok daha görünür hale geliyor. Hepinizin merak ettiği Amazon’un şimdi günümüz dünyasıyla karşılaşmamış yerli (indigenous) kabilelerini alanda görme bahtımız yok ancak köylerde lokal halkla vakit geçirmeyi seviyorsanız onların izini görmeniz mümkün. Çünkü Arjantin genelinde Andlı insan kümeleri ve Amazonlular çabucak fark ediliyor. Tavsiyem odur ki kesinlikle mahallî halkın ortasına karışın ve köylerde daha uzun vakit geçirin.

Ibera bölgesi neredeyse yok olmak üzereyken kurtarılıyor. Bugün hâlâ yine yabanlaştırma ve muhafaza çalışmaları devam ediyor. Jaguarlar ve angus sığırları ana aktörler.

PİZZA HAMURU BİLE BİFTEKTEN

Arjantin genel olarak etiyle çok meşhur olan bir ülke lakin bilhassa Ibera’da ‘asado’ denen barbekü çok tanınan. Bununla birlikte And ve Amazonlara mahsus yüzlerce farklı yemek tipi var. Denemek için bir ömür gerekiyor. Bölgede et o denli ünlü ki Ibera’da pizza söyleyip bu nasıl bir hamurmuş diye şöyle bir baktığımda, hamur yerine ince biftek kullandıklarına bile şahit oldum. İspanyolca menülere dikkat edin!

Ibera Ulusal Parkı’na karayoluyla ulaşmak elbette mümkün. Uçakla seyahat etmeyi tercih edecek olanlarsa yakındaki Corientes ve Iguazu havaalanlarını kullanabilirler. 

Objektif dostu kapibaralar.

‘Rhea’ isimli devekuşları.

Pampa geyiği

Alp Alper’in ‘Gökyüzünden Türkiye Air’ kitabı çıktı… Yalnızca kamera değil fotoğrafçı da uçtu

Ankaralı fotoğrafçı ve gezgin Alp Alper’in bu dördüncü kitabı. Birinci çalışması ‘1000 feet’ten TÜRKİYE’ Yunanistan’da basılmış, akabinde da Türkiye’de. İkinci kitabı ‘Dreamscape TURKEY’ ve üçüncüsü de ‘4 Mevsim İSTANBUL’. Son kitabı ‘Gökyüzünden Türkiye Air’ı geçen ay yayımlayan Alp Alper’le buluştuk.

Alper, ‘Gökyüzünden Türkiye Air’ kitabında ülkemizin hoşluklarını uçarak fotoğrafladı.

Tutkusu yalnızca fotoğraf değil, gökyüzü… 1992’de Türk Hava Yolları’nda başlayan uzun bir yöneticilik mesleği var. Kokpitlerde kısa bir müddet çalışmış lakin yeryüzünü üstten görmenin hazzını bir kere alınca peşini bırakmamış. Artık uçak, helikopter, gyrocopter demiyor, hepsiyle uçup fotoğraflar çekmeyi sürdürüyor. Yeni kitabı ülkemiz için pahalı bir arşiv, bilhassa son devirde hızlanan global ısınma üzere etraf sıkıntıları nedeniyle birçok doğal güzelliğimiz yok olup giderken… Kimileri da
insan elinden kurtulamıyor. O denli ki bu kitabı bitirene kadar birçok doğal ve tarihi güzelliğimiz yok olmuş.

‘Gökyüzünden Türkiye Air’ kitabının sunuş yazısında öyküsünün nasıl başladığını da şöyle anlatıyor Alper: “Bazen yolda yürürken gözünüz birden uçan bir kuşa takılır. Tahminen bir martı, tahminen bir güvercin, tahminen bir serçe, tahminen de bir kumrudur o… ‘Ben de keşke uçabilseydim ve kuşlar üzere özgürce yeryüzüne gökyüzünden bakabilseydim’ dediğiniz oldu mu hiç?

Mağlova Kemeri-Eyüpsultan/İstanbul

Bu niyetle başladı bende her şey, öykümün başladığı üzere…”

– Ülkemizde foto-kitap hazırlamak hayli maliyetli, dördüncüyü çıkarmak büyük muvaffakiyet, kutlarım. Bu kitapların öyküsü nedir?

Projelerimin en süratlisi 6,5 sene sürüyor zira dediğiniz üzere çok maliyetli ve düzgün takımlarla çalışmanız gerekiyor. Uçmak ve tıpkı anda fotoğraf çekmek yeterli bir tecrübe ve deneyim gerektiriyor. Birinci kitabımı o periyot vazife yaptığım Atina’da bastırmıştım. Son kitabım ‘Gökyüzünden Türkiye Air’ kitabım için de
7 yıl boyunca tekrar sponsor olmadan çalıştık. Ülkemizin tarihi ve doğal hoşluklarını farklı bir açıdan fotoğraflamayı hedefledik ve tüm zorluklara karşın kitabı tamamladık.

Ağrı Dağı

– Ortada kazalar da atlatmışsınız…

Doğru, iki defa vefattan dönsek de yolumuzdan asla dönmedik. Bu son kitaba kadar hiç sponsorumuz da olmamıştı ancak baskı etabında Duyar Vana CEO’su Faruk Çizmecioğlu’nun takviyesiyle kitabımızı basabildik.

– Drone’la çekilen fotoğraflara alışığız lakin sizinki apayrı. Siz uçarak fotoğraf çekiyorsunuz, anlatır mısınız biraz ayrıntılarını?

Ben bu durum için her vakit “Drone çıktı, mertlik bozuldu” diyorum. Bizim uçtuğumuz hava araçları Cessna 172, ultralight, microlight, paragliding, paramotor, helikopter ve gyrocopter. Hepsiyle uçmak ve fotoğraf çekmek çok zevkli fakat helikopter en uygunu,. doğal helikopter fiyatını saymazsak. Son 5 yıldır gyrocopter ile uçuyorum ve bu hava aracından Türkiye’de etkin olarak kullanılan 6-7 tane var. Bu uçuşlarda genelde jeolog Mustafa Yavuz Hocamla uçuyoruz ve havadan tahliller de yapıyoruz.

Ayasofya-Sultanahmet, Fatih/İstanbul

– Asıl maliyet uçmak sanırım…

İşte bu bizim en büyük yaramız. 2000’lerden bugüne Türkiye için çalıştığımız bu projeler için bir tane bile ana sponsor bulamadık.

– Tüm Türkiye’yi uzun bir müddette gezdiniz, birtakım fotoğrafladığınız yerler artık yok, onları sıralar mısınız, nereler, nasıl yok oldu?

23 yıllık gökyüzü serüvenimiz içinde yok olan yerler o kadar arttı ki… Kimilerini sayayım: Hasankeyf, Meke Gölü, Allianoi Antik Sıhhat Kenti, Tuz Gölü’nün bir kısmı ve zelzelede yıkılan Antakya. Bunlar yok olmadan evvel fotoğrafladığımız ve kitabımda yer alan kareler. Maalesef bugün yalnızca fotoğraflarda kalan bu yerlerin dışındaki doğal ve tarihi hoşlukları de korumazsak hepsi vakit içinde yok olacak.

Küçüksu Kasrı-Beykoz/İstanbul

– Bugüne kadar 70 ülke görmüş bir gezginsiniz. Hobinizi işe çevirip rehberliğe de başlamışsınız, nerelere gidiyorsunuz?

Pandemide meskende kaldığımız devirde turizm ve rehberlik eğitimi aldım. Akabinde katılanların fotoğraf çektiği, daha az bilinen noktalara tipler götürmeye başladım.

Atatürk Barajı-Bozova/Şanlıurfa

– Kitabı nereden, nasıl satın alabiliyoruz?

Penguen ve BKM kitapevlerinde satılıyor. bulamayanlar bana @alp_alper_ Instagram hesabımdan yazabilir, imzalı gönderebilirim.

GEZİ LİSTENİZE EKLEYİN…

70 ülkeyi gezen Alp Alper kendisi üzere seyahat ve fotoğraf tutkunu gençlere yurtdışında Socotra Adası, Yemen; Cape Town, Güney Afrika; Jawa ve Bali, Endonezya; Botswana ve Küba’yı gezmeyi öneriyor. Yurtiçinde de Dalyan (Muğla), Mardin, Şavşat (Artvin), Rize yaylaları ve Kapadokya’yı (Nevşehir) listelerine eklemelerini tavsiye ediyor. (Fotoğraf: Dalyan, Ortaca/Muğla)

Kız Kalesi-Erdemli/Mersin

Haziran 2023 sayımızdaki soruyu hakikat cevaplayarak ‘Saffet Emre Tonguç’la
Yerebatan Sarnıcı’nda Bir Gece’ çeşidi kazanan kişi Melike Erdönmez oldu. (Galešnjak Adası).
kitap, seyahat üzere mükafatlar verdiğimiz ‘Burası Neresi’ sorularımızı görmek ve yanıtlamak için
Hürriyet Seyahat’in Instagram adresi @hurriyet_seyahat’i takip edebilirsiniz.

Bulgarların radarında Çanakkale var

Bulgar medyası, Çanakkale’den bu sene en çok seyahat edilecek destinasyonlar ortasındaki ‘gizli mücevher’ olarak bahsediyor. Çanakkale Ticaret ve Sanayi Odası, Bulgaristan’la turizm bağlantılarını güçlendirme çalışmaları kapsamında Mustafa Kemal Atatürk’ün 1913-1915 ortasında Sofya Ataşemiliterliği misyonu sırasında kullandığı çalışma odasının onarımını üstlenmişti. Sofya Büyükelçiliği Konutu’nun içindeki çalışma odası ziyaret edilebiliyor.

Küçük filozoflar haydi kampa!

– Assos Holi Aile Kampı: 13-16 Temmuz, 16-19 Temmuz, 14-17 Ağustos, 17-20 Ağustos. Renk savaşı, kukla üretimi, Hindistan masalları ve atölyeler..

– Marmaris Kızkumu Aile Kampı: 5-8 Ağustos, 10-13 Ağustos. Plaj oyunları ve atölyeler var.

– Bodrum Cennet Koy Aile Kampı: 20-24 Temmuz, 24-28 Temmuz, 26-30 Ağustos. Çocuklarla kumdan sanat atölyesi, orman ve tabiat bulmacaları…

– Dalyan Tekne Tipi Aile Kampı: 13-16 Temmuz, 16-19 Temmuz. Her gün tekneyle seyahat, doğaçlama ve sanat atölyeleriyle çok eğlenceli bir kamp tecrübesi yaşayabileceksiniz.

– Datça Mavi Koza Aile Kampı: 26-30 Temmuz, 1-4 Ağustos. Drama, müzik ve sanat atölyeleri, sabah meditasyonu, yürüyüşler…

– Asos’ta Okay Pak ile Ritim Atölyesi Aile Kampı: 26-30 Ağustos’ta. Her sabah ritim atölyesi ve çeşitli etkinlikler…

Instagram @kucukfilozoflarkampta

1700 yıllık ‘Bereket Tanrıçası’ motifli mozaik müzede

Amasya Müze Müdürlüğü’nün çalışmaları sonucu, 2013 yılında Gökmedrese Mahallesi’nde Roma dönemindeki askeri birliğe ait binanın kalıntıları içinde yer alan bir bölümde 80 metrekare alanı kaplayan mozaik bulundu.

Mozaiğin 1700 yıllık ‘Bereket Tanrıçası’ motifli olduğu anlaşıldı.

Bulunduğu yıl Amasya Arkeoloji Müzesi’ne taşınamayan mozaik, usulüne uygun tedbirlerle bulunduğu yerde üzeri kapalı şekilde korundu.

Yapılan çalışmayla müzeye taşınan mozaik, açılış programının ardından sergilenmeye başlandı.

Müzeyi ziyaret eden Ramiza Erkan “Hep Gaziantep’teki mozaik müzesine gitme hayalimiz vardı. Gaziantep buraya gelmiş” diye konuştu. (AA)

İstanbul Modern, yeni müze binasının mimarı Renzo Piano’yu ağırladı

Modern ve çağdaş sanat müzesi İstanbul Modern, geçen ay ziyarete açılan yeni binasının mimarı Renzo Piano’yu konuk etti.

İstanbul Modern Yönetim Kurulu Başkanı Oya Eczacıbaşı, düzenlenen toplantıda yaptığı açıklamada, binanın ziyaretçi odaklı bir anlayışla her türlü kültür, sanat ve eğitim faaliyetine ev sahipliği yapacağını belirterek, “Renzo Piano, müze mimarisinin günümüzdeki en önemli ismi olarak İstanbul’a uluslararası sanat çevrelerinin dikkatini çekecek ve bu eşsiz kentin değerini yansıtacak bir müze binası kurma hayalimize ortak oldu” dedi.

Piano ile ilk olarak 2014’te Cenova’daki ofisinde görüştüklerini kaydeden Eczacıbaşı, “İstanbul Modern’in geleceğine dair hayallerimizi anlattığımızda onun da en az bizim kadar heyecanlandığını görmek, umut ve mutluluk vericiydi” diye konuştu.

Eczacıbaşı, İstanbul Modern için yeni bir dönemin başladığına dikkati çekerek, şunları aktardı:

“Yeni müze binamızdaki yolculuğumuza başlarken hem sanat dünyasına hem de ziyaretçilerimize yönelik sorumluluğumuz daha da artıyor. Gelecek dönemdeki önceliklerimizi, kadın sanatçıların üretim ve görünürlüklerini artırmak, çocuk ve gençlere yönelik sanat eğitimlerini içerik ve mekansal olarak çoğaltmak, yeni binamızla tüm dünyadan ziyaretçilere Türk sanatını tanıtmak olarak sıralayabilirim.”

“BİNA, HİKAYESİYLE BENİ BÜYÜLEDİ”

Renzo Piano ise İstanbul Modern’in eşsiz güzelliğinden ötürü projeyi kabul ettiğini vurgulayarak, “Güzel hikayesi olmayan bir binanın kendisi de güzel olamaz. Bu bina, hikayesiyle beni büyüledi. Aynı zamanda binanın bulunduğu İstanbul da çok harika bir şehir” ifadelerini kullandı.

Binayı uçan bir gemiye benzettiğini dile getiren Piano, “Beni büyüleyen ayrı bir ruh buldum burada. Bu yüzden sağlam ve sürdürülebilir bir tasarım olmasını istedim. Mimari, yüzyıllarca süren sağlam tasarımlar yapabilmektir” değerlendirmesinde bulundu.

Konuşmaların ardından katılımcılar, müzedeki sergileri rehber eşliğinde gezdi.

Kapılarını 4 Mayıs’ta açan İstanbul Modern, “Yüzen Adalar”, “Hep Buradayız”, “Mimarinin İnşası” ve “Yerin Ruhu” adlı sergilere ev sahipliği yapıyor. (AA)

Vuslat’ın 600 halkadan oluşan 70 metrelik zinciri, Baksı Müzesi’ndeki ‘Emanet’te

T24 Kültür Sanat

2011 yılında Anadolu’da, Bayburt’un kıraç bir tepesinin üzerine akademisyen ve sanatçı Prof. Dr. Hüsamettin Koçan’ın bireysel hayalinin bir sonucu olarak kurulan Baksı Müzesi, sanatçı Vuslat’ın ‘Emanet’ isimli yeni sergisini ağırlıyor.

30 Kasım 2023 tarihine kadar görülebilecek olan Vuslat’ın müze bünyesindeki ilk kişisel sergisi ‘Emanet’in küratörlüğünü Chus Martinez üstlendi.

Sergi mekânının merkezinde konumlanan ve dev bir zinciri andıran ‘Yaşamın Göbek Bağı’ adlı eseri için sanatçı Vuslat, sosyal medya hesabında yaptığı paylaşımda şunları söyledi:

“Bu zincirin halkalarını devleştirerek, çok büyüterek tekrar yaptım. 70 metre, 600 halkadan oluşan bir enstalasyon haline getirdim. ‘Hayatın Göbek Bağı’nı böyle düşündüm ve böyle oluşturdum. Anneannemin vefatından birkaç ay evvel bana verdiği altın zincirden ilham aldım.

Dönüyoruz, kıvrılıyoruz, birbirimize yaklaşıyoruz, uzaklaşıyoruz, ilişki kurmaya, bağ kurmaya çalışıyoruz ve sonunda sonsuzluğa giderken birliğe de uzandığımızı hayal ediyorum. Arayışlarımız zihnimde her zaman dönen formlar halinde.

Daireler çizerek, birbirine yaklaşan ve uzaklaşan spiraller oluşturarak ilerliyoruz hayatta. Hayatın akışında hep bir arayış içindeyiz. En büyük emanet hayatın kendisi. Doğum ve ölüm arasındaki zaman ve alanımız.”

‘Yaşamın Göbek Bağı’, PLA üzerine 3D baskı, 2023

“Geçmiş nesillerle bağ kuruyor…”  Vuslat’ın ‘Emanet’ adlı kişisel sergisi için hazırlanan tanıtım bülteninde yer alan ifadeler şöyle: “Vuslat’ın heykel ve desen çalışmaları etrafında şekillenen serginin temel konusu ‘form’ olgusundan öte bir malzemenin ve belirli formların ilettiği ‘dinamik güçler’e dayanıyor. Çalışmalarında her zaman farklı enerjileri harekete geçiren sanatçı, bu sergi aracılığıyla eserler ve mekân; eserler ve insanlar; eserler ve onları etkileyen anlatılar arasında bir akış, ilişki ve bağ yaratmayı amaçlıyor.  Sergi mekânının merkezinde konumlanan eser ‘Yaşamın Göbek Bağı’; nehrin akışından, bir yaşam taşıyıcısı olarak ‘su’dan, doğuyor; desenler ise bölgedeki rüzgârın enerjisinden besleniyor; bölgenin yerel taşlarından yapılmış kaideler üzerinde yerleştirilen sığır kuyruğu bitkilerinden yaratılan eserler şifa olgusunu esas alıyor; kilden heykellerin kökeni ise toprağa dayanıyor. Sanatçı eserlerin hepsini bağlayıcı ve büyüleyici bir şekilde bir araya getiren etkileyici bir yöntem oluşturuyor, bu da onları tek bir bütün gibi algılamamızı sağlıyor.” Vuslat (Doğan Sabancı)  ve Hüsamettin Koçan, Baksı Müzesi’ndeki serginin açılışında Serginin küratörü Chus Martinez’in sergi için yaptığı yorum şöyle: “Emanet kavramı, Vuslat’ın sergisinde ve felsefesinde neredeyse sihirli bir güce dönüşüyor. Onun için ‘emanet’, güven duygusunu anlatmanın ötesinde, daha ileri bir yaşam biçiminin ilham kaynağı; yeni bir düşünce sistemini yansıtan cazip bir fikir. Vuslat, bu fikrin peşinde, samimi bir çabayla geçmiş nesillerle, toprakla ve geleneklerle bağ kuruyor. Diğer insanların geçmiş ve bugünkü deneyimlerine kulak verip duyularımızı açarak; açgözlülüğe ve kayıtsızlığa karşı çıkarak ve nihayet bizi içimizde neşe ve şefkat uyandıran bir kültüre çağırarak…” Bayburt’ta şahane bir ‘zulüm’: Çoruh Nehri’ni yıkayıp, çıkan çöpleri dağın başındaki şamana sergilettiler  Prof Dr. Hüsamettin Koçan ‘Şahmeran’ hikâyesini anlattı Hüsamettin Koçan ‘Ayağımdaki Diken’i, pastalı Mona Lisa saldırısını ve İstanbul’daki Şahmeran’ları anlattı

Ebru, Minyatür ve Tezhip Sergisi Ankaralı Sanatseverlerle Buluştu

Ebru, minyatür ve tezhip üzerine “3 Sanatçı” karma sergisi Ankaralı sanatseverlerin beğenisine sunuldu

ANKARA – Ebru, minyatür ve tezhip üzerine yapılan çalışmaların yer aldığı “3 Sanatçı” karma sergisi Türk Tarih Müzesi’nde vatandaşların yoğun katılımıyla açıldı.

Etimesgut’ta bulanan Türk Tarih Müzesi’nde “3 Sanatçı” karma sergisi açıldı. Ebru ve minyatür sanatlarının usta isimlerin olan Şahin İnalöz, Ayşe Can Durhan ve Tolga İnalöz gibi sanatçıların eserleri sergide vatandaşların beğenisine sunuldu.

Etimesgut Belediye Başkan Yardımcısı Alaattin Sonat “3 Sanatçı” karma sergisinin açılışını yaptı. Açılışta konuşan Sonat, Türk Tarih Müzesi’nin Ankara’nın parlayan bir yıldızı olduğunu söyledi. Sonat, Türk Tarih Müzesi’nin sosyalleşme ve yatırımlar açısından kaydedilebilecek bir değer olduğunu belirterek, “Belediye başkanımızın tabiriyle Türkiye’de tek, Türk dünyasında örnek bir müzemiz burası. Milli Eğitim Bakanlığı ile Kültür ve Turizm Bakanlığı ile istişarelerimiz oldu. Okullardan buraya çok büyük bir talep oldu. Ankara’nın değişik illerinden buraya çok büyük bir ilgi var. 1 milyonu aştı ziyaretçi sayısı. Gençlerimizden, ailelerimizden ve çocuklarımızdan çok büyük bir ilgi var”

“Gelirlerimizle Afrika ülkesi Çad’da 6 tane kuyu açtık”

Sanatçı Ayşe Can Durhan ise, ebru sanatına 1986 yılında başladığını hatırlatarak, Kültür ve Turizm Bakanlığının tezhip atölyeleriyle bu mesleğe başladığını söyledi. Bir süre tezhip çalıştığını kaydeden Durhan, Tezhip çalışmaya başladım. Bir süre tezhip yaptıktan sonra minyatüre döndüm. Minyatür çalıştım. Şu anda da tezhip, minyatür ve ebru olmak üzere üçünü birden yürütüyorum. Bu şu anda 16. Sergim. Gelirlerimizi hayır işlerinde kullanıyoruz. Afrika ülkesi Çad’da 6 tane kuyu açtık.

Ebru sanatının su üstünde yapılmasını tesadüfi bulan Durhan, sanatçının tasavvuf yönünün iyi olması gerektiğinin söyledi. Durhan, tezhibin hattı süsleyen bir resim sanatı olduğunu kaydederek, “Bunda desen çizilir. Hattı örtmeyecek kapatmayacak şekilde altın yaldızlar işlenir. Tezhip daha zor tabii. Minyatürde de herhangi bir konu alınır. O konu çok detaylı bir şekilde ayrıntılarıyla beraber çok ince işlenir. Kuran-ı kerimdeki Hz. Yusuf kıssası, Hz. İbrahim kıssaları minyatürleştirmiştim” ifadelerini kullandı.

Kaynak: İhlas Haber Ajansı / Tolga Başer – Kültür Sanat

Kapalıçarşı’da hedef 50 milyon ziyaretçi

Yerli ve yabancı turistin uğrak yeri Türkiye’nin en önemli tarihi, kültürel, ekonomik ve sanatsal mekanlarından biri olan tarihi İstanbul Kapalıçarşı en yoğun günlerinden birini yaşıyor. Turizm ve düğün sezonun etkisiyle oldukça hareketli günler geçiren Kapalıçarşı’da kuyumdan hediyelik eşyaya, çiniden deri ve tekstile kadar 60’tan fazla iş kolu bulunuyor.

PERAKENDE ÖNE ÇIKTI

Kapalıçarşı’nın durumunu esnafın sorun ve taleplerini Kapalıçarşı Yönetim Kurulu Başkanı Fatih Kurtulmuş’a sorduk. Kurtulmuş, “Kapalıçarşı’da şu an çok yoğunluk var. Sezonun açılmasıyla birlikte eylül, ekim ayına kadar turistler geliyor. Mayıs sonu itibarıyla 18 milyon turist geldi. Yerli ve yabancı aylık ortalama 3 milyon 700 bin kişi geliyor. Yıl sonu ise 40 milyon turisti geçer. 40 milyonun 10 milyonu yabancı turist. Pandemi öncesi 43 milyondu. Hedefimiz; yıllık 50 milyon turistin gelmesi” diye konuştu.

GELENEKSEL MESLEKLER YOK OLUYOR

Fatih Kurtulmuş, turistlerin en çok Türkiye’ye ait çini, seramik, halı, gümüş ve altın gibi eşyaları aldıklarını anlattı.

Eski mesleklere değinen Kurtulmuş, şu bilgileri verdi: “Örücülerden sadece bir kişi kaldı. Bakırcılar eskiden çok daha fazlaydı. Yorgancılar vardı. Bunların da sayısı çok azaldı. Üretim yerleri tamamen dışarı gitti. Mesela kuyumcularla ilgili üretim yerleri tamamen Kuyumcukent’e gitti. Üretim için geniş yerler olması lazım. Kapalıçarşı’daki yerler perakendeye uygun. Bu sebeple Kapalıçarşı’da ufak tefek tamiratlar haricinde üretim kalmadı. Tüketim perakende yeri oldu. Tamirat ve üretim Kapalıçarşı dışında kaldı.”

Fatih Kurtulmuş

Kruvaziyerle gelen daha çok harcıyor

Fatih Kurtulmuş, dünyanın dört bir yanından ziyaretçilerin geldiğini belirterek, şu bilgileri verdi: “Ancak ağırlıklı olarak Rusya, Almanya, İran, Bulgaristan, Yunanistan ve Irak’tan turistler geliyor. Genel olarak Latin Amerika’dan Venezuela, Japonya’ya kadar her yerden turist çekiyoruz. Coğrafi, ekonomik, siyasi ve tarihi sebepleri de var. Ülkemiz çok cazibe merkezi durumuna geldi. Çok iyi alışveriş yapan turistler, kruvaziyerle eylül ve ekim ayında gelirler. Kongre, sağlık turizmleri sebebiyle ülkemize geliyorlar ve Kapalıçarşı’yı ziyaret etmeden gitmiyorlar.”